Για τους μέτριους

Δεν συνηθίζεις να κάνεις τους ανθρώπους γύρω σου περήφανους αλλά ούτε απογοητευμένους; Σίγουρα έχουν υπάρξει φορές που έχεις βρεθεί και στις δύο θέσεις, όμως τις περισσότερες είσαι κάπου στη μέση. Στη μετριότητα.

Η μετριότητα είναι μια ευρύχωρη παγίδα χωρίς χρονικό όριο. Καταλαμβάνει μεγάλο χώρο, τα περιθώριά της εκτείνονται από το “όχι και τόσο κακός” έως το “σχεδόν καλός”. Μπορείς να βρεθείς κάπου εκεί ανάμεσα σε πολλές θέσεις και για να ξεφύγεις, χρειάζεται μια ακρότητα.

Ίσως να μην είσαι όσο όμορφος χρειάζεται, για να σου χαμογελάσουν, κι ούτε όσο άσχημος χρειάζεται, για να γελάσουν. Ίσως να μην έχεις τόσους φίλους και γνωστούς, ώστε στο τέλος της ημέρας να πονάνε τα χέρια σου από τις χειραψίες, ωστόσο να μην κάθεσαι μόνος σου στα διαλείμματα. Ίσως να μην κερδίζεις βραβεία, επαίνους, μετάλλια και αριστεία και ίσως να μην σου έχει πει κανείς ότι πρέπει να προσπαθήσεις σκληρότερα, για να το κάνεις. Γιατί δεν πειράζει. Μέτριος είσαι άλλωστε. Δεν είναι κακό, είναι το φυσιολογικό.

Τώρα θα σου πω κάτι για να σε καθησυχάσω: άμα είσαι μέτριος, επειδή είσαι χαζός, τότε είσαι εργατικότερος από τους περισσότερους και άμα είσαι μέτριος, επειδή είσαι τεμπέλης, τότε είσαι εξυπνότερος από τους περισσότερους. Σε οποιαδήποτε από τις δύο περιπτώσεις ανήκεις και σε οποιοδήποτε από τα παραπάνω “ίσως” είδες τον εαυτό σου, ένα είναι σίγουρο: Έχεις όνειρα.

Έχεις όνειρα και στέκεσαι ξύπνιος με τα μάτια κλειστά συμβιβασμένος με την βολική παγίδα της μετριότητας. Γιατί είναι ωραία και εύκολο να προσδιορίζεις τον εαυτό σου με το επίθετο “μέτριος” ή “κοινός”, όπως επίσης είναι ωραίο και εύκολο να παρακολουθείς με αδράνεια το ρολόι του τοίχου να τρέχει.

Τώρα γύρνα του την πλάτη και κόψε τις φυγόπονες λέξεις. Μπορείς να γίνεις ο καλύτερος.

#Προβληματισμοί