«Με λογισμό και με… μεράκι(;)»

Παρασυρμένοι από τους ρυθμούς και τις απαιτήσεις του σύγχρονου τρόπου ζωής και προσπαθώντας να αντεπεξέλθουν στο πλήθος των ευθυνών και υποχρεώσεων που αυτός επιβάλλει, οι άνθρωποι της Δύσης καταπιάνονται πια όλο και λιγότερο με έργα που φτιάχνονται με τα χέρια. Σε εποχές παλαιότερες η επαφή με τη φύση, το χώμα, το νερό και τη φωτιά, μέσα σε ένα περιβάλλον που ήταν ακόμα φιλικό και οικείο, τους έδινε χίλιες δυο ευκαιρίες και μέσα, για να διοχετεύουν τις δημιουργικές τους δυνατότητες και να εκφράζουν το μεράκι τους.

Αν όμως οι ευκαιρίες αυτές δεν είναι πια τόσο αυτονόητες, αν το μεράκι τείνει να γίνει μια έννοια παράξενη και ακατανόητη, αυτό σημαίνει πως η ψυχή έπαψε να αναζητά το σπίτι της μέσα στον κόσμο και να έχει τις ίδιες ανάγκες για έκφραση;

Από τις ενασχολήσεις εκείνες που φέρνουν τον άνθρωπο σε επαφή και δημιουργική σχέση με τα πρωτογενή υλικά και στοιχεία, ίσως η πιο αγαπητή και διαδεδομένη σήμερα είναι η μαγειρική. Η κουζίνα στην αντίληψή μας παραμένει ένας χώρος με ιδιαίτερη αίγλη και γοητεία. Είναι το εργαστήρι όπου ο Μάγειρας μέσα από χημείες, αλχημείες κι ένα σωρό ζυμώσεις ξελογιάζει τις αισθήσεις μας! Κι είναι ακριβώς αυτός ο σχεδόν μαγικός της χαρακτήρας που κάνει τη μαγειρική τόσο συναρπαστική κι ελκυστική.

Το πικρό και το γλυκό, το σκληρό και το τρυφερό είναι όψεις της ζωής, ιδιότητες της τροφής αλλά και οι γευστικές προαναφερθείσες αισθήσεις. Η προσπάθεια ευαισθητοποίησης στα ερεθίσματα των γευστικών αισθητηρίων κι η εκπαίδευσή τους στοχεύει στην υιοθέτηση κριτικής στάσης απέναντι στη διατροφή, στην ευαισθησία απέναντι στο περιβάλλον. Η φροντίδα ώστε ο λόγος τους να είναι ακριβής, δεν είναι μια περιττή πολυτέλεια.

Σε μια εποχή που η ανθρωπότητα κι ιδιαίτερα τα παιδιά τείνουν να γίνουν παθητικοί δέκτες των μηνυμάτων που λαμβάνουν καθημερινώς κι αδιαλείπτως από την τηλεόραση και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, το κάλεσμα να συμμετάσχουν ενεργά και κριτικά με όπλο τις αισθήσεις τους στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος είναι εξαιρετικά σημαντικό. Η τύχη μας, έλεγε ο Κομφούκιος, δε βρίσκεται στα χέρια των θεών αλλά στα χέρια εκείνου που μαγειρεύει την τροφή μας… Για σκεφτείτε, δηλαδή, η τύχη των παιδιών που βρίσκεται… Κι ύστερα αναλογιστείτε γιατί είμαστε πρώτοι στην παιδική παχυσαρκία στην Ευρώπη…

#Προβληματισμοί